Hindistonni inglizlar bosib olib, nasorolashtirish siyosati ketayotgan vaqtlarda Shohjahon masjididan chiqayotgan musulmonlarni xristian poplari da’vat qilisharkan. 

Bir kuni besh-o‘n kishini o‘rnidan turgizishibdi-da, so‘rashibdi:

— Sening isming nima?

— Falonchi.

— Otangning ismi-chi?

— Pistonchi.

— Mana ko‘rdingizmi? Mana shu yerda o‘tirganlarning hammasining otasi bor-a? Iso payg‘ambarning ham otasi bor. Uning otasi — xudo. Sizlarga kechgacha muhlat, Iso payg‘ambarning otasi yo‘qligini isbotlab beringlar-chi.

Shu payt orqa tomondan a’robiysifat cho‘pon o‘rnidan turibdi-da, so‘rabdi:

— Menga qara, sening xudoyingni nechta o‘g‘li bor?

— Bitta o‘g‘li bor.

— Mening esa o‘nta o‘g‘lim bor. Sening xudoying menchaligam emas ekan-u...