Yaxshi niyat qilgan yaxshi

Nafisa anchagina qaysar va shaddod qiz edi. Unga sinifdosh do’sti tomonidan sovchi keliganida kuyov bo’lmishni masxara qilib: “Men lattaga o’hshaganlarni yomon ko’raman. Shunday erga tegayki, qamchisidan qon tomib tursin”, degan edi. 
“Yaxshi gapga ham, yomon gapga ham farishta “omin” deydi”, deganlaridek, uning aytgani bo’ldi. Kuyov bola o’qimishli, lekin juda badjahil ekani ma’lum bo’ldi. Arzimas narsani bahona qilib savalar ekan. To’yidan biro y o’tar – o’tmasdanoq onasinikiga yuzlari ko’karib keldi. Birinchi homilasi esa kaltak zarbidan nobud bo’ldi. 
Kunlarning birida Nafisani ko’rib tanimay qoldim. yuzlariga barvaqt ajin tushibdi. Garchand ko’ngliga og’ir botsa-da, qizlik paytidagi niyatini eslatdim. Uning ko’zlari namlandi va afsuslanib boshini chayqadi:
- Bekor shunday degan ekanman. Chiroyli, ilmli erim boru, lekin qamchisidan qon tomadi. Hech kim yomon niyat qilmasin ekan.